op een ramp als de Covid-19-pandemie voorzag.
Het is een jaar geleden dat ik mijn boek Rondom Montaigne gepubliceerd heb, dus een goede aanleiding hier eens wat passages uit mijn boek neer te zetten (aangepast voor deze blog).
- We hebben ze iedere dag: Ontmoetingen. Veel ontmoetingen zijn eenmalig maar een enkele keer hebben ze een gevolg en zijn ze het begin van een blijvend contact. We noemen ze daarom eerste ontmoetingen. Veel eerste ontmoetingen zijn routinematig en niet bijzonder. Sommige zijn echter speciaal. We keken ernaar uit of ze vonden plaats bij een bijzondere gelegenheid of ze verliepen dramatisch. Bij veel eerste ontmoetingen zoekt de een de ander op. Zeggen eerste ontmoetingen daarom niet veel over onszelf?
- Eens sprak Montaigne in Bordeaux met een drietal Braziliaanse indianen. In hun taal is het gebruikelijk, naar Montaigne ons vertelt, om de mensen de helften van elkaar te noemen. Houden ze ons daarmee niet een spiegel voor? Want zo laten ze ons zien dat we nog veel van andere culturen kunnen leren, want hiermee vertellen deze indianen ons: Houd rekening met de ander, ook als die beneden je staat of afhankelijk van je is. Want de ander maakt deel van jou uit en is je wederhelft.
- Montaigne had op de balken in de werkkamer van zijn kasteel een groot aantal spreuken aangebracht, meest in het Latijn. Eén van die spreuken luidt: “Niets in het leven is aangenamer dan aan niets te denken, want niet denken doet geen pijn.” Toch was Montaigne zelf een groot denker. Zijn denken was vaak buiten de orde, buiten de orde van toen en buiten de orde van vandaag. Hij bracht zijn opvattingen ook in de praktijk, want welke kasteelheer laat nu in een tijd van burgeroorlog de poort van zijn kasteel openstaan? Dat deed Montaigne, want als een rover ziet dat de eigenaar het niet de moeite waard vindt zijn bezit te verdedigen, dan is er kennelijk niets te halen en de rover gaat voorbij. Zo dacht Montaigne; en het werkte.
- “Alles heeft
zijn tijd”, leert Montaigne ons. Voor hem zijn een bepaalde levensfase en wat
je daarin wel of niet kunt doen aan elkaar gekoppeld. Je leert een nieuwe taal
als je jong bent, maar als je oud bent, is dat dwaas, want wat heb je er dan
nog aan? Alles heeft zijn seizoen en dat is de natuurlijke gang van zaken. Maar
deze natuurlijke gang van zaken wordt vandaag de dag steeds meer doorbroken,
want alles is maakbaar geworden. Neem nu appels: Vroeger lagen er in het ene
seizoen heel andere appelrassen in de winkel dan in het andere seizoen. Er was
een seizoensritme van opeenvolgende appelsoorten. Ieder jaar begon die cyclus opnieuw.
Vandaag de dag is dit seizoensritme echter vrijwel verdwenen en nu vind je het
hele jaar door dezelfde appels in de winkel, ongeacht het seizoen. Dat is
gemakkelijk, want zo kun je het hele jaar díe appel kopen die je lekker vindt. Dit
voorbeeld illustreert hoe we steeds minder afhankelijk van de natuur zijn geworden.
Tenminste dat denken we, maar als er een echte ramp is zoals een kernramp of
een aardbeving, weten we dan wel wat we moeten doen? Ja, er zijn instanties,
hulpverleners en regelingen die de fysieke kant van de zaak aanpakken, maar
zijn we er mentaal op voorbereid? Steeds minder zijn we in staat het
onverwachte op te vangen en als er wat gebeurt, dan richten we onze frustratie
maar tegen anderen.
Het voorgaande
schreef ik profetisch een jaar geleden ongeveer zo in mijn boek. Inderdaad,
profetisch want wat zien we nu: Er is een pandemie uitgebroken en velen raken mentaal
in paniek, omdat ze niet meer weten hoe met zoiets om te gaan. De overheid en
virologen krijgen de schuld van de gevolgen en worden in een kwaad daglicht
gesteld of zelfs bedreigd. Of er wordt gedacht dat er een samenzwering is: Het
virus zou met opzet worden verspreid, om wat voor reden dan ook. Maar de
simpelste oorzaak van de ramp wordt door velen weggeredeneerd, omdat ze die
mentaal niet meer kunnen begrijpen: De pandemie is een natuurverschijnsel en
het virus is op natuurlijke wijze ontstaan. Daarom is het belangrijk dat
seizoensritmes en andere afhankelijkheden van de natuur blijven bestaan, want
ze leren ons mentaal bij de les te blijven: De les die dat we deel uitmaken van
de natuur. “Alles heeft zijn tijd”, zoals Montaigne ons leerde.
-.-.-.-.-.-
Nieuwsgierig? Nog
een kerstcadeau nodig? Hier links op deze pagina, onder de foto van de voorkant
van mijn boek, vind je de bestelinformatie van mijn boek Rondom Montaigne.
Of volg onderstaande link naar mijn website om het boek te bestellen. Op deze
pagina van mijn website staat ook de volledige inhoudsopgave van mijn boek:
https://www.youtube.com/watch?v=6F2yETNvc7w
